To pytanie może brzmieć dziwnie i zaskakująco, ale warto je sobie zadać. Bo czy to, jak postrzegam otaczający mnie świat, siebie, innych ludzi jest prawdą obiektywną, czy jedynie moją subiektywną interpretacją? Tym, co mam wdrukowane w głowie i to już od najmłodszych lat…
Każda z nas nauczyła się żyć w skomplikowanym świecie, radzić sobie z trudnościami – słowem: dawać radę. Żyjemy najlepiej, jak potrafimy mierząc się z kolejnymi zadaniami i wyzwaniami dnia codziennego. Ale to przekonania odgrywają kluczową rolę w tym, jak postrzegamy rzeczywistość, jakie znaczenie nadajemy sytuacjom. Rządzą nami z tylnego siedzenia. Czy tego chcemy, czy nie.
Przekonania, które posiadamy w 99% są wtórne, czyli nabyte od innych. Nie są Twoje. Mało tego, prawdopodobnie większość z tych przekonań nie była przez Ciebie nigdy podważona.
A prawda jest taka, że całe swoje życie kształtujemy zgodnie z tym, w co wierzymy.
Czym są przekonania?
Przekonanie to przeświadczenie lub poczucie, że to, o czym myślimy lub mówimy, jest prawdą. Z jakiegoś powodu uwierzyliśmy, że tak jest. Tak bardzo w nie wierzymy, że cały czas świadomie lub nieświadomie – udowadniamy sobie te „prawdy”. Przekonania to nasze zasady, według których żyjemy. Według nich budujemy swój świat.
Często odpowiadają na pytanie „dlaczego?”. Dlaczego coś mnie spotyka?
Przykłady przekonań – dlaczego? Bo:
Wszystko jest na moich barkach…
Nie powinnam się czuć w ten sposób…
Jestem za stara na naukę nowych rzeczy…
Nie zasługuję na miłość…
Mężczyźni mają łatwiej w życiu….
Mam za mało doświadczenia…
Pieniądze szczęścia nie dają…
Czy któreś z nich są Twoje? Czy takie stwierdzenia wyniosłaś z domu? Jakie jeszcze? I czy właśnie w nie wierzysz szukając potwierdzeń w swoim życiu, że tak właśnie jest. A jak już potwierdzisz, to robi się tak przyjemnie… bo masz rację! A kto nie lubi mieć racji 🙂
Skąd biorą się przekonania?
Źródłem przekonań najczęściej są rodzice, opiekunowie czy starsze rodzeństwo. To z nimi spędzamy w dzieciństwie najwięcej czasu, na nich patrzymy, od nich uczymy się jak radzić sobie w życiu. Kluczowe przekonania cechują się tym, że:
- mają formę prostych stwierdzeń (pozytywnych lub negatywnych) typu: jestem beznadziejna, jestem niepotrzebna, jestem mądra, ludzie są pomocni, innym nie można ufać, świat jest niebezpieczny,
- przyjmujemy je automatycznie jako prawdę o świecie, innych, czy o nas samych,
- są głęboko zakorzenione w naszej psychice i bardzo często z poziomu umysłu nie potrafimy ich zidentyfikować,
- zwykle aktywizują się automatycznie, a my nie wiemy skąd przyszły przykre emocje, jakieś negatywne myśli, czy napięcie w ciele.
W kolejnym wpisie dowiesz się, jak pracować z ograniczającymi przekonaniami i zmieniać swoje życie na lepsze.